Różaniec – bukiet róż dla Jezusa i Maryi

Słowo „różaniec” wywodzi się od łacińskiego słowa rosarium, które oznacza wieniec z róż. Modlić się na różańcu to tak, jakby ofiarowywać Maryi i Jezusowi wieniec duchowych róż.

Różaniec jest modlitwą, która formowała wielu świętych. Święty Ludwik Grignion de Montfort tak zachęcał do jej odmawiania: „Budząc się lub kładąc się spać, w domu czy też poza nim zawsze mam »Zdrowaś Maryjo« na ustach. Jestem niezwyciężony, kiedy je odmawiam”. Z kolei Jan Paweł II w 1978 roku mówił: „To modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem. Na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego (Ave Maria) przesuwają się przed oczyma naszej duszy główne momenty z życia Jezusa Chrystusa. Układają się one w całokształt tajemnic radosnych, bolesnych i chwalebnych. Jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem poprzez – można by powiedzieć – Serce Jego Matki. Równocześnie zaś w te same dziesiątki różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, narodu, Kościoła, ludzkości”. W liście apostolskim o Różańcu, Rosarium Virginis Mariae papież pisał: „Różaniec towarzyszył mi w chwilach trudności i doświadczenia. Zawierzyłem mu wiele trosk. Dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy”.

Krótka historia Różańca

Różaniec jest nazywany Psałterzem Maryi, ponieważ, podobnie jak psałterz, składa się ze 150 modlitw. Jego początki sięgają XII wieku. Wtedy zaczęto odmawiać go jako modlitwę, która nie umiejącym czytać braciom zakonnym zastępowała odmawianie psalmów. W XIV wieku kartuz Enrico di Kalkar podzielił 150 Zdrowaś Maryjona 15 „dziesiątek”, dodając do każdej z nich modlitwę Ojcze nasz. Obecna forma Różańca utrwaliła się w XV wieku. W tym wieku zaczęto odmawiać Różaniec podzielony na 3 części: radosną, bolesną i chwalebną. Tym samym zaczęto łączyć Różaniec z medytacją tajemnic ewangelicznych. Święty Dominik i zakon dominikanów rozpowszechnili tę modlitwę na całym świecie. Jan Paweł II w 2002 roku ogłosił światu tajemnice światła jako czwartą część różańcowych tajemnic.

Matka Boża o Różańcu

Do rozpowszechnienia modlitwy różańcowej przyczyniły się objawienia Matki Bożej w Lourdes, Fatimie, La Salette, a także w polskim Gietrzwałdzie. We wszystkich tych objawieniach Matka Boża podkreśla znaczenie modlitwy w życiu chrześcijanina, a zwłaszcza modlitwy różańcowej. Mówi w nich o tym, że Różaniec jest środkiem do przemiany ludzkich serc, ponieważ otwiera je na Bożą miłość, która ludzkie serca leczy, przemienia i napełnia pokojem. Modlić się za kogoś oznacza kochać go, a więc Matka Boża, prosząc o modlitwę na różańcu, wzywa do miłości Boga i bliźniego. Dzieciom w Fatimie Maryja powiedziała: „Nie ma takiej sprawy osobistej ani międzynarodowej, której nie dałoby się rozwiązać przez Różaniec”. Modlitwa ta jest też środkiem, dzięki któremu na świecie może zapanować pokój. Gdy siostrę Łucję spytano o to, kiedy nastanie pokój na świecie, odpowiedziała: „Gdy wystarczająco dużo ludzi spełni prośby Najświętszej Maryi Panny, by odmawiać Różaniec i składać ofiary za nawrócenie grzeszników”. Osoby odmawiające Różaniec są więc budowniczymi pokoju w świecie.

Łańcuch, który łączy nas z Bogiem

Modlitwa różańcowa jest jakby streszczeniem całej Ewangelii. W liście apostolskim o Różańcu Jan Paweł II pisze: „Powtarzanie pozdrowienia anielskiego Zdrowaś Maryjo przynosi nieustanną chwałę Chrystusowi. Jest kanwą, na której rozwija się rozważanie tajemnic z życia Chrystusa. Jest to modlitwa wyraźnie kontemplacyjna”. Na istotę kontemplacji modlitwy różańcowej wskazuje papież Paweł VI: „Różaniec z natury swej wymaga odmawiania w rytmie spokojnej modlitwy i powolnej refleksji, by przez to modlący się łatwiej oddał się kontemplacji tajemnic życia Chrystusa, rozważanych jakby sercem Tej, która ze wszystkich była najbliższa Panu, i by otwarte zostały niezgłębione tych tajemnic bogactwa”. Błogosławiony Bartolo Longo widział w Różańcu „łańcuch”, który łączy nas z Bogiem.

Skoro nauczycielką tej modlitwy jest Maryja, Pośredniczka łask, to możemy być pewni, że modląc się na różańcu, wyprosimy łaski dla nas i naszych bliskich – jeżeli będą zgodne z wolą Bożą. Maryja pełni więc funkcję pośredniczki między Bogiem a ludźmi, budząc miłość i sprawiając jej dojrzewanie.

Owoce modlitwy różańcowej

Odmawianie modlitwy różańcowej przynosi pokój i radość. Kiedy odmawiamy tę modlitwę, bardziej ufamy Panu Bogu, mamy też więcej cierpliwości do samych siebie i innych ludzi. Jest to modlitwa, która ma moc egzorcyzmu – Pozdrowienie Anielskie chroni przed atakiem złego ducha. Matka Boża w Guadalupe przypomniała, że podczas modlitwy na różańcu Ona stoi przed Bożym tronem i oręduje za nami, a szatan nie może nas w tym momencie dotknąć.

Ilustruje to pewne wydarzenie. Młoda dziewczyna przebywała w szpitalu w jednej sali z osobą, która odmawiała mantry. Zdawała sobie sprawę z tego, że w ten sposób wzywa ona złego ducha. Zaczęła więc w myślach odmawiać Różaniec. Po chwili osoba mantrująca stwierdziła, że nie jest w stanie nadal wypowiadać mantr, bo „coś” jej w tym przeszkadza. Modlitwa różańcowa jest więc jak rzucanie pocisków w złego ducha. Szatan nienawidzi tej modlitwy i będzie nas wszelkimi możliwymi sposobami zniechęcał do jej odmawiania. Bądźmy jednak wytrwali i potraktujmy Różaniec jako ogromną pomoc w naszym dojrzewaniu do nieba. Uczmy się w ten sposób kontemplować Boga i naśladować Maryję, która zawsze ufnie mówiła Panu Bogu swoje fiat.

Obietnice Matki Bożej dla odmawiających Różaniec święty, dane bł. Alanowi de la Roche

Znany w historii apostoł Różańca świętego i założyciel bractw różańcowych – bł. Alan – miał otrzymać od Matki Bożej następujące obietnice, przekazywane w tradycji zakonu dominikańskiego:

Wszyscy, którzy wiernie mi służyć będą, odmawiając Różaniec święty, otrzymają pewną szczególną łaskę.
Wszystkim odmawiającym pobożnie mój Różaniec przyrzekam moją szczególniejszą opiekę i wielkie łaski.
Różaniec będzie najpotężniejszą bronią przeciw piekłu, wyniszczy pożądliwości, usunie grzechy, wytępi herezje.
Cnoty i święte czyny zakwitną – najobfitsze zmiłowanie uzyska dla dusz od Boga; serca ludzkie odwróci od próżnej miłości świata, a pociągnie do miłości Boga i podniesie je do pragnienia rzeczy wiecznych; o, ileż dusz uświęci ta modlitwa.
Dusza, która poleca Mi się przez Różaniec – nie zginie.
Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie Różaniec święty, rozważając równocześnie tajemnice święte, nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym – wytrwa w łasce i osiągnie życie wieczne.
Prawdziwi czciciele mego Różańca nie umrą bez sakramentów świętych.
Chcę, aby odmawiający mój Różaniec mieli w życiu i przy śmierci światło i pełnię łask, aby w życiu i przy śmierci uczestniczyli w zasługach świętych.
Codziennie uwalniam z czyśćca dusze, które Mnie czciły modlitwą różańcową.
Prawdziwi synowie mego Różańca osiągną wielką chwałę w niebie.
O cokolwiek przez Różaniec prosić będziesz – otrzymasz.
Rozszerzającym mój Różaniec przybędę z pomocą w każdej potrzebie.
Uzyskałam u Syna swojego, aby wpisani do bractwa mojego Różańca – mieli w życiu i przy śmierci za braci wszystkich mieszkańców nieba.
Odmawiający mój Różaniec są moimi dziećmi, a braćmi Jezusa Chrystusa, Syna mojego Jednorodzonego.
Nabożeństwo do mego Różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba.